Από όσο μπορώ να θυμηθώ από τα παιδικά μου χρόνια στο χωριό σημαντικές εικόνες στην μνήμη μου είναι χαραγμένες οι στιγμές του ζυμώματος του τηγανόψωμου...Τι χαρά που είχαμε! Πήγαινε από νωρίς η γιαγιά μου στο φούρνο και έπαιρνε μαγιά(τότε δεν είχαμε τα φακελάκια)...και ξεκινούσε η όμορφη διαδικασία ...'Δεν πρέπει να φουσκώσει!' το πατούσε με τα χέρια και δημιουργούσε λακουβίτσες με τα δάχτυλα...εμείς εν το μεταξύ παίρναμε κρυφά ζυμαράκι(δήθεν δεν το καταλάβαινε...)και παίζαμε φτιάχνοντας κουλουράκια η αντιγράφαμε τις κινήσεις της γιαγιάς Παναγιώτας. Αργότερα στο τηγάνι...λίγο ελαιόλαδο...έβαζε την πίτα επάνω στο τηγάνι και την γυρνούσε συνεχώς (για να ψηθεί παντού έλεγε...)
Και παίρναμε θέση στο ντιβάνι και μας έφερνε τηγανόψωμο σκέτο με πετιμέζι,ή τηγανόψωμο με γέμιση φέτα. Η φέτα τρίμμα λιγοστή ..''δεν είναι τυρόπιτα..'' έλεγε...
...και λίγο η κούραση του παιχνιδιού λίγο τα ζεστά τηγανόψωμα ,λίγο η ζεστούλα της σόμπας...ωωωπ! Χορτάτα ένα ένα μας έπαιρνε ο ύπνος....
Τα υλικά μας:
μισό κιλό αλεύρι γ.ο.χ
1 φακ ξερή μαγιά
2 κ.σ ελαιόλαδο
2 κ.σ ξύδι
1/2 κ.σ ζάχαρη
1/2 κ σ αλάτι
1 1/2 κούπα χλιαρό νερό
μισό κιλό φέτα τριμμένη
Εγγραφή σε newsletter